Şerbetçiotu

(Humulus lupulus)

Sarmaşık biçiminde büyüyen bu güzel bitki, daha çok bira yapımında kullanılmasıyla ün kazanmıştır.Tedavi edici özellikleri, bira üretiminde olan katlısı kadar bilinememektedir.Ama yaklaşık 1000 yıldan beri şifalı ot olarak kullanılmıştır.Eski Romalılar, bu otun şifalı özelliğini keşfetmişler ve şerbetçiotunu sebze olarak yemişlerdir.Şerbetçiotunun filizleri, kuşkonmaz tadını andırır.Yaban bitkisi olarak yetişen şerbetçiotu,1525 yılında Hollanda'dan İngiltere'ye getirilmiş ve bira yapımında kulanılmak üzere yetiştirilmeye başlanmıştır.

Şerbetçiotundaki uçucu yağ, parfüm yapımınıda kullanılır.Ayrıca bu yağdan sakinleştirici ilaç yapılır.Şerbetçiotunun çiçekli bölümü ilaç olarak şöyle hazırlanır: 12 gram ot, 0,5 litre kaynar suya atılır ve 10 dakika dinlendirilir.Ağzı sıkıca kapatılarak buharın kaçması önlenir.Günde üç kez birer kahve fincanı içilir.Yemeklerden önce içildiği zaman hazımsızlığa iyi gelir.u ilaç, özellikle asabi uykusuzluktan kaynaklanan gerginliğe ve başağrılarına iyi gelir.Bir çay fincanı şerbetçiotu suyu, yatmadan önce içilirse, sinirleri gevşetir, başağrısını keser ve düzenli olarak kullanıldığı taktirde karabasan görmeden rahat uyumayı sağlar.Ayrıca, tülbentten yapılmış bir torbaya 25 gram şerbetçiotu koyarak bunun banyodaki suya atmak, ya da yastığınızı şerbetçiotu ile doldurmak da uykusuzluğu önleyecektir.

Çay biçiminde veya konsante olarak, mikrop üremesini önlemek, karaciğerin ve safra kesesinin düzenli çalışmasını sağlamak, idrar miktarını artırmak, kaşıntıları ve sinirsel kökenli sancıları kesmek için kullanılır.Bu ilaç, melankoli veya depresyon durumundaki hastalar için değil, huzursuzluk duyan ve çabuk heyecanlananlar için kullanılır.Şerbetçiotu, sivilceler, çıbanlar ve ciltteki kızarıklıklar için deriye sürülerek de kullanılır.